Plastik patlayıcı, diğer patlayıcılara göre kolaylıkla şekil verilebilmesi ve daha geniş bir ısı aralığında kullanılabilmesi ile avantajlı olan bir patlayıcı türüdür. Şekillendirilebilmesi ve istenen büyüklükte parçalara bölünebilmesi sayesinde özellikle tahrip işlemleri için idealdir.
İkinci dünya savaşı sırasında ve hemen savaştan sonra kompozisyon C, C2 ve C3 isimli çeşitli oranlarda RDX içeren plastik patlayıcılar ortaya çıkmıştır. Soğuk havalarda gevrekleştiği için 1960’lı yıllarda C3’ün yerini C-4 almıştır.
C4 (Composition C-4), yüksek kaliteli ve çok yüksek patlama hızına sahip askerî bir plastik patlayıcıdır. A-4’ten sekiz kat daha etkili, yüksek kalitede ve yüksek patlama hızına sahiptir. RDX, C-4’ün toplam ağırlığının %91’ini oluşturur. Gri renkli, kokusuz ve katı hâldedir. Sabun kalıbı gibi bir görüntüde olup bulaşmaz. Patlaması için bir fünyeye ihtiyacı vardır.
Genel olarak askerî alanda demir ve çelik tahrip işlemleri ile mühimmatların imhası için kullanılır. Çeşitli terörist eylemlerde de sıklıkla kullanılmıştır. Madencilik ve inşaat sektöründe çok nadir olarak genelde kullanılan anfonun yerine tercih edilir.
Çek kimyager Stanislav Brebera 1960’larda RDX, PETN, bağlayıcılar ve stabilizatörlerin karışımlarından oluşan güçlü bir plastik patlayıcı olan Semtex‘i geliştirmiştir. Semtex, kokusuz olması nedeniyle köpekler tarafından da sezilemediği için terör saldırılarında da sıklıkla kullanılmıştır. Bu nedenle Brebera patlayıcının kolay bulunabilmesi için karışıma özel bir koku verici ve metal ihtiva eden bir madde eklemiştir.
