Anglosaksonlar, beşinci yüzyıldan itibaren günümüzde İngiltere olarak adlandırılan bölgeyi istila eden ve 1066’daki Norman İstilası‘na kadar yöneten Cermen halkına verilen isimdir. Angluslar, Saksonlar ve Jütlerden oluşur.
Anglosakson sözcüğü kıta Avrupası yazarları tarafından ilk kez sekizinci yüzyılda kullanılmaya başlandı. Bede, Antiqui Saxons (Eski Saksonlar) tabirini kullanıyordu. Norman İstilası’ndan sonra Anglosakson sözcüğü İngiliz anlamında kullanılmaya başlandı. Anglosakson tabiri günümüzde İngiliz soyundan gelen beyaz ırkları tanımlamakta kullanılır. İngiliz sözcüğü, Anglus (İngilizce: Angle) sözcüğünden gelir.
Bede‘ye göre Angluslar, Saksonlar ve Jütilerden oluşan Cermen halkları 5. ve 6. yüzyıllardan itibaren Almanya’dan göç ederek İngiltere’nin çeşitli bölgelerine yerleştiler ve ayrı ayrı krallıklar kurdular. Bu halklar Britanyalı kabile şefi Vortigern‘in davetiyle, Pikt ve İrlandalı işgalcilere karşı Vortigern’in topraklarını savunmak için gelmişlerdi.
İlk gruplar Romalıların Britanya’dan çekildiği 410 yılından önce geldiler. İngiltere’deki Anglosakson yerleşkeler ve kuran halklar şunlardır: Essex, Sussex ve Wessex (Saksonlar); East Anglia, Middle Anglia, Mercia ve Northumbria (Angluslar) ve Kent (Jütiler). Bu yedi topluluk ortak yönetim anlamında bir heterarşi oluştururlar ancak IX. yüzyıldan itibaren adaya başlayan Dan akınlarını durduramazlar. Sonunda 871 yılında Dan’ları mağlup etmeyi başaran Wessex kralı Büyük Alfred olur ve Güney İngiltere’nin kralı haline gelir. 878 yılında Alfred ile anlaşan Dan’lar, Wessex’ten çekilmeyi kabul ederler. Alfred’den sonra gelen krallar bir süre Dan’ları engellemeyi başarsalar da Dan’lara yüklü miktarda vergi ödemeyi kabul etmek zorunda kalırlar. Hatta Danimarka kralı Sveyn Forkbeard (986-1014) ve ardılı Knud (986.1014) İngiltere kısa bir süre Danimarka Krallığının parçası haline gelir. Nihayet Norman Prensi I. William tarafından (1066) adaların istilasıyla son bulmuştur. Norman istilası, aynı zamanda İngiltere’nin son istilasıdır.
Kaynak: Wikipedia
