Gün geçmiyor ki yeni ve değişik bir hastalıkla karşılaşmayalım. İşte onlardan bir tanesi benimde ilk kez duyduğum, ismi de oldukça ilginç ve ürpertici olan ve neyse ki nadir olarak görülen Yürüyen Ceset (Cotard Sendromu).
Nöropsikiyatrik bir bozukluk olan yürüyen ceset sendromu Fransız nörolog Jules Cotard’ın 1880 yılında hastalarından birinin bazı organlarının olmadığını yemek yemesine gerek olmadığını söylemesi üzerine açlıktan ölen hastasının yaşadığı sendroma koyduğu tıbbi tanımı Cotard Sendromu adıyla bilinir ve oldukça geniş alana yayılmıştır.
Yürüyen ceset sendromuna sahip olan kişiler kendilerinin ölü olduklarına inanırlar ve bu konuda ısrarcıdırlar. Vücudunda bir organın yok olduğuna inanırlar. Bu hastalar artık öldüklerini düşünürler ve ceset gibi ortalıkta dolaşmaya başlarlar. Bu hastalar artık her şeylerini kaybettiklerini hayattan bir beklentilerinin olmadıklarını, ayrıca kanının kalmadığını ceset gibi koktuklarını etlerinin çürüdüğünü hatta vücutlarında kurtların gezdiğini iddia ederler.
Daha çok kadınlarda görülen bu sendrom şizofreni, depresyon, inme, beyin tümörleri, migren hastalarında bu bozukluğa sahip olma olasılığı daha yüksektir.
Bu sendrom neden ortaya çıkar?
Zaten dünyada çok az kişide görülen bu hastalığın nedeni tam olarak bilinmemekle birlikte bazı çalışmalar beynin sağ hemisferin frontal ve temporal bölgelerindeki lezyonlara bağlı olarak ortaya çıktığını göstermiştir. Ayrıca kişi çok büyük kayıplar yaşadığında ya da yoğun duygusal baskılara maruz kaldığında, hayata olan güvenini, inancını kaybettiğinde de bu sendromun ortaya çıktığı görülür.
Peki bu sendromun tedavisi nedir?
Maalesef kesinleşmiş bir tedavi yöntemi yoktur. Çok ağır vakalar gözlem altında tutulurken diğerleri için ilaç tedavisi ya da beyne verilen elektrik şok mekanizması ile iyileştirme yöntemi kullanılır.
